Eger

Maandag 17 juni

We zijn inmiddels in Hongarije bij de stad Eger aanbeland en gaan vandaag kennis maken met de puszta. Het is een moerasachtige vlakte met heel af en toe lange witte huizen met strodak. Het is een oneindige vlakte waar veel diersoorten leven, zoals ooievaars, waadvogels, valken, arenden, otters, wilde katten en everzwijnen. Het gebied is door ontginning en bebouwing niet meer ze heel groot. Wat rest staat op de werelderfgoed lijst van Unesco en kan alleen met huifkarren bezocht worden. We zien bijzondere schaapskuddes, kuddes ossen en er zijn zelfs waterbuffels. We krijgen een demonstratie van mannen in mooie kostuums met paarden en knallende zwepen. Je mag ook een ritje op een paard maken. En natuurlijk waagt Henk zich daaraan. Na twee uur is de rit met de huifkar helaas ten einde en genieten we voor we de terugtocht aanvaarden van een traditionele Hongaarse lunch. In de namiddag maken we een stadswandeling door Eger. De stad ligt in een vallei en wordt omringd door heuvels en wijngaarden. Het was al in de steentijd bewoond. Het kasteel kon in de 16e eeuw een tijdlang stand houden tegen de Turken. Toch is de stad 91 jaar in het bezit van de Turken geweest. Er staat nog steeds een minaret. De bisschoppen van Eger gaven de stad haar huidige barokke uitzicht. Eger behalve als barokstad ook bekend om zijn lekkere bronwater en zijn wijn. We zien in de stad de inwoners met flessen naar de bron lopen om deze te vullen.
De stad heeft prachtige gebouwen zoals het Bisschoppelijk college waarin de bibliotheek is gevestigd. Alleen de grote Kathedraal is in neoclassistische stijl.Hij staat op de gezellige grote markt. De stad heeft een geweldige uitstraling en overal staan straatmuzikanten hun liedjes ten gehore te brengen. We vinden het jammer dat we zo kort tijd hebben in deze leuke stad. We hadden er graag een terrasje gepikt.
Dinsdag is onze laatste vrije dag van deze reis. We gebruiken hem om de verslagen te schrijven, een beetje op te ruimen en ons voor te bereiden op de afscheidsavond. Morgen rijden we naar Sankt Andrae in Oostenrijk waar we met een diner afscheid zullen nemen van onze reisgenoten.