Bezoek Carnac

Vrijdag 26 april, Carnac

Een van de plekken die nog op ons wensenlijstje stonden was Carnac aan de zuidkust van Bretagne. Hier staan namelijk over een afstand van 8 kilometer ongeveer 2600 menhirs, grote rechtopstaande stenen en een aantal dolmen. Dat zijn graven die een beetje op onze hunebedden lijken. Een aantal van deze de stenen staan in een soort cirkel zoals de Cromlechs in Engeland. Gisteren zijn we hierheen gereden en vandaag wandelen we op het gemak naar het informatiepunt, het huis van de Megalieten, waar je een indruk kunt krijgen van het gebied waar de stenen staan. Hier vertrekken ook een toeristentreintje en een open bus, die je langs de meest bekende plekken brengt. We besluiten de bus te pakken. Een goed idee, het is heerlijk weer en er zijn maar vier andere passagiers. Er zijn ook koptelefoons waarmee onderweg gewoon in het Nederlands de vermoedelijke ontstaansgeschiedenis van deze velden wordt vertelt. De bus rijdt langs de drie belangrijkste velden, Le Menec, Kemario en Kerlescan. Het is heel bijzonder om dit te zien! Alleen al in het eerste veld staan 1099 menhirs in elf rijen over een lengte van bijna 1200 meter. De hoogste is vier meter en aan elk uiteinde van een rij bevindt zich een halve cirkel(Cromlech). Het Kemario veld heeft meer dan duizend stenen die van oost naar west in grootte toenemen, en het Kerlescan veld heeft meer dan vijfhonderd stenen. Waarvoor deze stenen dienen is niet zeker. Men denkt dat ze te maken hebben met rituelen rond de zon en de maan, waardoor een soort kalender werd gehanteerd duizenden jaren voor Christus. Zeker is dat niet. In later tijden gebruikten de Kelten ze gebruikt bij ceremonieën. Al met als is dit een indrukwekkend geheel.

Na de busrit lopen we naar het stadje. Het kleine centrum bestaat voornamelijk uit wat toeristische winkeltjes en restaurantjes. De enige bezienswaardigheid is de kerk Saint-Cornély de Carnac. De kerk is gewijd aan de heilige Cornelius, de beschermheilige van gehoornde dieren, en heeft een mooi noordelijk portaal in Renaissance stijl. Hij werd in de 17^e eeuw gebouwd. Binnen is het wat donker, maar daardoor kunnen we de werkelijk prachtige glas in loodramen goed zien. Het plafond is ook mooi beschilderd. Ook het smeedijzeren hekwerk rond het koor is de moeite waard. Nadat we wat verder rondgekeken hebben wandelen we weer rustig terug naar de camper.

Zaterdagmiddag bekijken we al wandelend opnieuw de velden met stenen. Nu over de mooi aangelegde houten vlonders.