Terug naar Letland

Dinsdag 24 juni terug naar Letland
Dinsdagmorgen nemen we om half tien afscheid van Wim Brauns en camping De Harmonie. Het is maar goed dat we zo vroeg op weg gaan, want we zijn nauwelijks op weg of het begint te hozen. En dat blijft zo tot in de middag. We stoppen onderweg dan ook alleen om te lunchen. Om een uur of drie wordt het eindelijk droog. Dat komt goed uit, want rond die tijd zijn we in de buurt van de stad Šiauliaǐ. De laatste bezienswaardigheid die we in Litouwen willen bezoeken, de Kryžių kalnis (de kruisberg), ligt daar vlakbij. Deze kruisberg heeft zowel een godsdienstige als een nationalistische betekenis. Er staat op deze, uit het niets opdoemende heuvel een ongelooflijke hoeveelheid kruisen in alle soorten en maten en ze komen overal vandaan. We zien er zelfs uit Nederland staan.
Hoewel de Russen de kruisheuvel al in de 19e eeuw tot verboden gebied verklaarden en ze in de tijd daarna meermalen de kruisen hebben verwijderd kwamen er steeds weer nieuwe voor in de plaats. In januari 1991 werden er weer massaal kruisen neergezet ter nagedachtenis aan de dertien doden die bij de bestorming van de televisietoren van Vilnius om het leven waren gekomen. Voor de Litouwers is deze heuvel dan ook hét symbool van onwankelbaar geloof en nationale geestkracht. Na een poosje op deze surrealistisch aandoende plek te hebben rondgekeken rijden we richting de grens met Letland. We willen overnachten in het stadje Tervēte. Maar daar aangekomen blijkt de camping niet te bestaan en we besluiten dan maar verder te rijden, in de hoop snel een andere camping te vinden. In dit gebied zijn ze echter schaars en het duurt tot half zeven tot we eindelijk een bordje met een verwijzing naar een camping tegen komen. Na zes kilometer rijden op een zeer slechte onverharde weg komen we bij een campinkje waar verder niemand is. We kunnen de camper aan de rand van een meertje neerzetten. Het gehucht waar we zijn heeft de mooie naam Zvejnieki.