Comãneşti

Zaterdag 8 juni

Gisteren zijn we zonder problemen de grens met Roemenie gepasseerd. De camping waar we nu verblijven wordt gerund door een grappige Roemeen genaamd Nico, die een aantal jaren in Nederland bij caravanbedrijf Camperland heeft gewerkt en hier naast de camping ook nog een caravanbedrijfje heeft. Door de leiding zijn we gisteren verwend met een maaltijdsalade en gegrilde worstjes. Uiteraard met een wijntje erbij en zelfgestookte sterke drank van Nico.
Vanmorgen gaan we nabij gelegen het stadje Comãneşti bekijken. De belangrijkste bezienswaardigheid is een houten kerkje uit de 18e eeuw. We krijgen uitleg over de gewoontes en gebruiken. Letterlijk zelfs, want er is een man opgetrommeld die alles voordoet en de plaatselijke geestelijke vertelt over het ontstaan. Van het kerkje. Na afloop hiervan verkennen we op eigen gelegenheid het stadje. Er is niet zoveel te zien maar de dagelijkse markt en de diverse winkeltjes die van alles en nog wat verkopen zijn erg leuk.
Terug op de camping krijgen we als lunch een heerlijke gevulde goulashsoep, gemaakt door de vrouw van Nico.
Na de lunch vertrekken we naar een in de buurt gelegen zoutmijn. Met een bus gaat je de mijn in tot op 250 meter diepte. Een gids geeft uitleg over de manier waarop het zout gewonnen wordt. Vroeger werd het met de hand uitgehakt. Tegenwoordig doen ze het met springstof. Ik had me van de mijn zelf veel voor gesteld, maar het enige wat verder echt de moeite van het bezichtigen waard is, blijkt het ondergrondse in gebruik zijnde orthodoxe kerkje. Verder staan er wat oude werktuigen en wordt het deel wat we te zien krijgen gevuld met een grote skelterbaan en kun je er tafeltennissen. Uiteraard is er ook een souvenir winkeltje waar je zout en andere snuisterijen kunt kopen.
De dag wordt in een restaurant vlakbij de camping afgesloten met een typische streekmaaltijd bestaande uit polenta met een gebakken ei erop, heerlijke schapenkaas en een mix van varkensvlees en worstjes.