Sãpânta

Zaterdag 15 juni

Gisteren zijn we neergestreken in Sãpânta een dorpje in het district Maramures. Vandaag gaan we een rit maken met een Mocãnițã. Dat is een smalspoorlijn in Roemenië. Ze komen vooral voor in bergachtige gebieden. Deze spoorwegen werden gebouwd voor passagiers en vrachtvervoer. Zij stammen nog uit de tijd van het Habsburgse Rijk, dus van voor 1920. In de loop van de jaren raakten ze in verval. Sommige worden nu in ere hersteld ten behoeve van het toerisme. De meest bekende lijn loopt in de Vaser vallei en was eerst bedoeld voor houttransport. Sinds 2004 is het een druk bezochte toeristische attractie. We rijden naar het stadje Vişeu de Su waarvandaan de treinen vertrekken. Er worden prachtige oude stoomlocomotieven gebruikt. We hebben genoeg tijd om deze allereerst te bewonderen. Er is voor onze groep een eigen treincoupé. We bewonderen het uitzicht onderweg. Het is inmiddels een gezellige boel geworden met diverse drankjes. Halverwege het traject worden we op een station getrakteerd op een heerlijke barbecue waar een Zwitserse dame voor inwendige mens en een vrolijke noot zorgt. Zij gaat op terugweg mee en komt rond met een fles Palenka en heerlijk pruimengebak. Om vier uur vertrekken we weer met de bus voor de twee uur durende terugtocht naar Sapanta. De temperatuur is intussen opgelopen tot 35 graden en de airco in de bus werkt niet.
Vlakbij de camping stoppen we bij het “vrolijke kerkhof” ofwel het Cimitirul Vesel. Alle graven hier zijn voorzien van kruisen gemaakt door Stan Ion Patras. Hij verfde de kruisen blauw, de kleur van hoop en vrijheid. Aan de bovenkant van het kruis beitelde hij een grappige tekst over de overledene. De schilderingen die op de kruisen staan vertellen iets over het beroep van de overledenen, zoals een herder met zijn schapen, moeders die koken voor de hele familie, knippende kappers en wevers gebogen over hun weefgetouw. Ook voor zichzelf heeft hij een kruis gemaakt. En na zijn dood zette een leerling van hem zijn werk voort. Op de begraafplaats staat verder nog een mooi beschilderd kerkje. Eigenlijk is het een hele wonderlijke plek. Heel bijzonder!
Om half acht zijn we uiteindelijk terug op de camping waar we eerst een lauwe douche nemen. We zijn doodmoe, maar van slapen komt nog niet veel. Om elf uur is het in de camping nog altijd meer dan 30 graden.