Bezoek Jajce.

Woensdag 18 mei

Om half elf vertrekken we voor een rit van 280 km naar het stadje Jajce in Bosnië- Herzegovina. Het eerste deel is vlak en saai, maar het laatste deel gaat door de smalle kloof van Jajce. Het is een prachtige rit van bijna 100 km. We kijken onze ogen uit, maar kunnen jammer genoeg op de mooiste delen niet stoppen om wat langer te genieten. Uiteindelijk komen we om half zes op de camping aan. Daar heeft het in de middag ontzettend gehoosd. Alles was onder water gelopen. Wij boffen dus dat we zo laat aankomen en ons rustig kunnen installeren. Ofschoon rustig…… De stroompalen blijken niet te werken en daardoor hebben een aantal mensen dus geen stroom. Gelukkig heeft Henk zijn metertjes altijd bij zich en vindt hij voor ons en onze buren stroom ergens bij de keuken. Het is inmiddels al zo laat dat we geen zin meer hebben om te koken en in het restaurantje van de camping gaan eten. Daar zitten nog een aantal medereizigers en het wordt al met al een hele gezellige avond!

Donderdag gebruiken we de morgen om allerlei karweitjes te doen. Na het eten maken we een wandeling naar de kleine houten watermolentjes die in de middeleeuwen werden gebruikt om graan te malen. Ze zijn een aantal jaren geleden gerenoveerd en via houten en stenen bruggetjes kun je langs de huisjes wandelen. Ik moet zeggen dat het met mijn scootmobieltje wel een grote uitdaging was, maar het is me gelukt.

Donderdag hebben we een excursie naar Jajce. Allereerst bekijken we de resten van een mithras-tempel gevonden. Dit wijst erop dat de Romeinen zich hier in de derde eeuw hebben gevestigd. De tempel werd toevallig gevonden door bouwwerkzaamheden in de 20^e eeuw. De stad heeft in 2012 een beschermende glazen structuur over de tempel gebouwd, waardoor het monument voor bezoekers toegankelijk werd.

We lopen vervolgens omhoog naar het fort van Jajce. Onderweg passeren we de ruïnes van een kerk. De gids vertelt dat de franciscanen hier al in de middeleeuwen aanwezig waren en in de 15^e eeuw bezaten ze een kerk met de bekende Sint-Lucas klokkentoren. In deze kerk werd in 1461 de laatste Bosnische koning gekroond. Met de komst van de Turken werd de kerk in 1528 tot moskee omgebouwd en kreeg de naam van Sultan Suleyman II. De kerk is vele malen platgebrand, maar de klokkentoren is volledig bewaard gebleven. Het is nu een nationaal monument.

We komen ook langs een zogenaamde ondergrondse kerk. Deze kerk dateert uit de 12^e eeuw en heeft 2 verdiepingen. In het bovenste gedeelte liggen bisschoppen en edellieden begraven en beneden is een crypte.

Het oude fort is een indrukwekkende vesting! Het ligt op 470 meter hoogte. Men gaat ervan uit dat het al in de 13^e eeuw bestond. Het is enorm groot! Er is o.a. een buskruit magazijn uit den 18^e eeuw en een waterreservoir uit de Oostenrijks-Hongaarse periode. De burcht is verbonden met de Pliva en de Vrbas rivier via de verdedigingsmuren van de stad.

Er is in de dikke metershoge muren een ingangspoort met het koninklijk wapenschild van een oude Kroatische familie die hier van de dertiende tot de vijftiende eeuw regeerde. Het fort werd door een brand in de 17^e eeuw zwaar beschadigd.

Als we weer beneden zijn lopen we naar de prachtige waterval van de Pliva rivier, die midden in het stadje is.

Ons diner gaan we nuttigen in een bergdorp 35km. verderop. We stappen daarom weer in de bus. Na een aantal kilometers moet de bus noodgedwongen wachten. De weg is namelijk vandaag geasfalteerd en nog niet vrijgegeven. We zijn trouwens niet de enigen. Er staat een lange rij vrachtwagens. Gelukkig kunnen we na drie kwartier toch verder en komen we via een smal weggetje in het bergdorp dat naast het verbouwen van hun groente helemaal bestaat van deze avonden. We worden zeer hartelijk ontvangen Het eten is heerlijk en de slivovitsj is van het huis en vloeit rijkelijk. Jongelui dansen traditionele dansen in klederdracht voor ons. Het wordt een heel gezellige avond en het is al na elven als we weer terug op de camping zijn.