Orkney

Woensdag 17 juni
We vertrekken rond half elf van de camping om het laatste stuk van het vasteland van Schotland te rijden. Het is nog ca. 200 kilometer. We rijden via Inverness over een grote brug met mooi uitzicht over de baai richting het noorden. In de verte zien we een behoorlijk aantal booreilanden liggen. Een groot deel van de route rijden we langs de kust. De weg is behoorlijk kronkelig en we genieten van de mooie zeegezichten. We zijn wel verbaasd over het grote aantal Nederlandse campers dat ons in tegengestelde richting passeert. We ontdekken dat ze allemaal een nummer op de voorruit hebben. Het zal wel om een ANWB groepsreis gaan. Zo’n reis dat de deelnemers wel zelfstandig rijden, maar naar dezelfde campings gaan, en met een reisleiding. Bij het plaatsje Latheron verlaten we de kustweg en rijden we de laatste 80 kilometer over een hoogvlakte, door de laaghangende bewolking en over zeer smalle weggetjes naar Gills aan de noordkust. We arriveren om half twee en horen dat we 10 minuten te laat voor de middagboot. We boeken de overtocht voor de boor van half zeven en rijden daarna 10 km. oostwaarts naar het plaatsje John O Groats, genoemd naar de Nederlander Jan de Groot die hier in het verleden gewoond heeft. Het is het meest noordelijke punt van het Britse vasteland, en evenals de Noordkaap in Noorwegen dus een plek waar der mensen geweest willen zijn. Het is er dus behoorlijk druk. Allereerst tanken we en gaan we eten in hotel Seaview. Daarna nemen ook wij een kijkje op dit noordelijkste puntje van het Verenigd Koninkrijk. Het is erg koud, er staat een straffe wind en er valt ook af en toe een buitje. Een winterjas zou hier nu wel op zijn plaats zijn, maar die hebben we thuisgelaten. Behalve het huisje van Jan de Groot zijn naast de Touristinformation voornamelijk eettentjes en souvenirwinkeltjes. Om vijf uur rijden we terug naar Gills, drinken een kop koffie en gaan daarna aan boord van de catamaran voor de overtocht naar Mainland, het grootste eiland van Orkney. Het schip deint behoorlijk. Er zijn witte kopjes op het water. Onderweg zien we heel veel alken, verschillende soorten meeuwen en 1 Jan van Gent. Papegaaiduikers laten zich helaas niet zien. Het is waarschijnlijk te laat en of te slecht weer. Na een uurtje bereiken we de haven van het dorpje Margaret st. Hope en rijden we de laatste 24 kilometer over de Churchill Barrier naar de hoofdstad van Orkney, de plaats Kirkwall. Van hieruit willen we de komende week alle bezienswaardigheden van dit eiland met de fiets en de camper gaan ontdekken.
Als we wakker worden waait het nog steeds behoorlijk en regent het af en toe. We besluiten vanmorgen eerst de was, en wat kleine karweitjes te doen. Na der lunch pakken we de fiets en rijden naar het toeristen bureau. We vragen inlichtingen en schaffen een kaartje aan waarmee we een aantal van de bezienswaardigheden kunnen bezoeken, en rijden daarna nog een stukje door de stad. We doen wat boodschapjes en brengen de rest van de middag in de camper door. De kachel op standje twee!