Een paar dagen in Coromandel

Zondag 18 maart

Vandaag zijn we in Coromandel, de woonplaats van Will. Afgelopen vrijdag hebben we in alle rust doorgebracht in Parakai. Er was een groot zwembadencomplex met heerlijk warme baden. Buiten was er een waar je baantjes kon trekken. Dat bad had de laagste temperatuur n.l. 31.5 graden. Het zonnetje scheen ook nog eens, dus dat was genieten geblazen. Er was ook een hele grote dubbele glijbaan. Daar moesten de heren uiteraard vanaf. Jammer genoeg had ik geen camera meegenomen om een en ander vast te leggen.
Zaterdag zijn we naar Coromandel gereden. Will heeft wat zaken thuis te regelen en we kunnen de was mooi doen. Onderweg hebben we in Thames inkopen gedaan. De route over dit prachtige schiereiland, pal langs de kust is ronduit spectaculair.

Zondagmiddag gaan we met de auto van Will naar Whitianga. Will heeft daar 35 jaar gewoond en wij gaan daar op bezoek bij dochter Sophie en haar gezin.
We worden zeer gastvrij ontvangen en hebben een ontzettend leuke middag. Er wordt motor gereden en we oefenen het schieten met een geweer. Sophia schotelt ons een heerlijk diner voor en als we ‘s avonds om tien uur afscheid nemen zijn we blij dat we Sophie, Turk, Levi en Cody voor ons vertrek nog een keer zullen zien. Wat een leuk gezin!!

Maandagmorgen worden we gewekt door het tikken van de regen. Het is erg slecht weer en het zal de komende dagen helaas niet veel beter worden. Vandaag gaan we opnieuw richting Whitianga. We gaan lunchen bij Coby en Martin. Coby is de oudste dochter van Will. Zij woont weliswaar in London, maar heeft een huis hier en brengt op dit moment haar vakantie hier door. Voor we naar hen toe gaan laat Will ons eerst de plaatsen zien waar hij eerder heeft gewoond, en waar hij zijn zaken heeft gehad.
Daarna rijden we naar het huis van Coby en Martin. Zij wonen op een heuvel en het uitzicht over zee is werkelijk fantastisch! Ook hier worden we gastvrij ontvangen en Coby vindt het leuk om over de familie in Nederland te horen. Nadat we afscheid hebben genomen rijden we via een smalle,onverharde weg over de bergen naar een woud waar ook grote Kauribomen staan. We boffen, want als we gaan kijken is het net even droog.
De avond brengen we door met het maken van een uitnodiging voor Will’s zeventigste verjaardag. Buiten is het inmiddels echt hondenweer.

Dinsdagmorgen rijden we om 9 uur richting. Afgelopen nacht heeft het verschrikkelijk gestormd en geregend. De storm is gelukkig gaan liggen, en naar mate we zuidelijker komen wordt het droger. Tegen de tijd dat we in Miranda zijn is het droog en doet de zon zelfs een poging om door te komen. De reden dat we hier nogmaals een nachtje zijn is dat Will zaken had te regelen in Auckland. Vanuit Miranda is dat nog maar een uurtje rijden. Henk gaat met hem mee en ik blijf op de camping. Als de heren na de lunch vertrekken zoek ik de hotpool op. Heerlijk na al dat slechte weer van de laatste dagen.