Vilnius vervolg

Dinsdag 19 juni
We gaan vandaag opnieuw naar de stad. We willen het Joodse Holocaust Museum bezoeken. Anders dan alle andere in mooie gebouwen gevestigde musea is dit museum ondergebracht in een oud houten gebouwtje in een achteraf straatje.
Vilnius was tot WO II het Jeruzalem van Oost Europa. Er woonden meer dan 100.000 Joden. Met de inval van Nazi Duitsland kwam er snel een einde aan het Joodse leven in de stad. De getto’s werden afgesloten en er werd al snel een begin gemaakt met het uitmoorden van het kleine getto. In de eerste drie maanden van de bezetting werden er in de bossen bij Panerai al 35.000 mensen omgebracht. Van de in totaal 250.000 Joden die in Litouwen woonden overleefden er slechts ongeveer 5000 de gruwelen van WO II. Aan deze moordpartijen waren niet alleen de SS en de Nazi’s schuldig. Ook de Litouwers deden er fanatiek aan mee en vond het in het land gewortelde antisemitisme hiermee een uitlaatklep.
Het kleine holocaust museum vertelt het verhaal van deze zwarte bladzijde uit de geschiedenis. We zijn diep onder de indruk van wat er in het museum te zien en te lezen is. Vooral de persoonlijke verhalen en de verhalen over de kinderen raken ons diep.
In het museum lezen we ook over mensen die Joden hebben gered, en een van hen is de toenmalige Nederlandse diplomaat Jan Zwartendijk die aan het begin van de Tweede Wereldoorlog duizenden Joden visa voor Curacao verstrekte, waardoor zij uit handen van de Russische en Duitse vervolging bleven.
Na het bezoek aan het museum rijden we naar de Joodse wijk waar de enige overgebleven synagoge in het voormalige grote getto staat.
Na de oorlog toonden de Sovjets weinig respect voor wat was overgebleven van de Joodse cultuur. Begraafplaatsen werden weggebulldozerd en synagogen werden gesloopt.
In 2000 besloot het Litouwse parlement als boetedoening delen van de oude Joodse wijk te restaureren. Maar ook toen riep dit besluit in het land antisemitische gevoelens op.
We kijken wat rond in de wijk. Het is toch wel een beklemmende omgeving als je je realiseert wat voor verschrikkelijke taferelen er zich hier hebben afgespeeld.
We rijden weer terug naar de stad, drinken nog wat op een terrasje en fietsen daarna toch wel in gedachten verzonken terug naar de camping.

Woensdag gaan we met de fiets op weg naar het 20 kilometer verderop gelegen Paneriai, de plek waar zoveel mensen zijn vermoord. In totaal 200.000 mensen. Helaas komen we niet zover. Een rondspringende tak boort zich 5 cm in mijn scheenbeen, en het wordt een rit met de ambulance naar het ziekenhuis. Nadat de tak vakkundig is verwijderd en de wond zorgvuldig is schoongemaakt gaan we met een taxi terug naar de camper.
Donderdag wordt in een andere kliniek de drain uit de wond gehaald en. We hebben inmiddels besloten naar huis te rijden. Ondanks de antibiotica is de kans op infectie aanwezig. Iets wat met al die protheses in mijn lijf niet wenselijk is.
Zaterdagavond komen we na een overnachting in Polen en een overnachting in het oosten van Duitsland uiteindelijk weer veilig aan in Vlaardingen.
Een onverwacht snel einde van onze mooie reis. Polen zal moeten wachten tot een volgende keer.