Noordelijke en westelijke Hoogland route

Woensdag 24 juni
Na het ontbijt rijden we op het gemakje de laatste kilometers op Orkney naar de veerboot die ons weer terug brengt naar het vaste land van Schotland. We verlaten een prachtig eiland met restanten van een beschaving die qua belangrijkheid vergelijkbaar is met de Griekse en Romeinse beschavingen, alleen 2500 jaar ouder, maar bij ons tot nu volledig onbekend was.
Oom 1 uur zetten we weer voet aan wal en gaan we op weg naar Durness onze volgende bestemming. We volgen de noordelijke kustweg in westelijke richting. We hadden eigenlijk een redelijk vlakke weg verwacht, maar de route loopt hoog over kliffen en gaat regelmatig een stukje het binnenland in en voert dan door zeer bergachtig gebied. Bomen zijn er nauwelijks. Het is veengrond met hei en er lopen overal schapen, ook over de weg. Een weg die steeds smaller wordt en overgaat in een eenbaansweg met passeerstroken en vele onoverzichtelijke (haarspeld) bochten. Maar het uitzicht is bij tijd en wijle fantastisch en doet ons sterk denken aan Noorwegen. De Lochs die we passeren lijken ook heel erg op de fjorden. Om half vijf arriveren we op de camping van Durness. De camping ligt op een rots hoog boven de zee en vanuit de camper hebben we een prachtig uitzicht over het water. Donderdag na het ontbijt rijden we naar de Smoo Cave. Dat is een grot die is ontstaan door de werking van het zeewater. De grot bestaat uit verschillende kamers, waarvan er drie te bekijken zijn. De eerste kamer is veruit de grootste en is gevormd door het zeewater. In de tweede kamer is een grote waterval. Deze kamer is gevormd door het rivier water. De derde kamer kan alleen bezocht worden met een bootje en als het tij het toelaat. Archeologische vondsten hebben aangetoond dat de grot zeven duizend jaar geleden al bewoond is geweest, en dat de grootste kamer gebruikt werd als werkplaats. Ook zijn er sporen van de Vikingen gevonden waaronder scheepsnagels van hun schepen. Er is waarschijnlijk niet alleen door bewoners van de grot gevist, maar er zijn in de grot ook schepen gebouwd en gerepareerd. Om der grot te bereiken moeten we een behoorlijk stukje afdalen via grote traptreden, maar het is alleszins de moeite waard! Er zijn verhalen bekend dat de grot in het verleden ook gebruikt is om lijken te laten verdwijnen. Van Donald Mc Cloud, een handlanger van de hoofden van de McKay clan is bekend dat hij na een moordpartij de lichamen van 19 mensen onder de waterval heeft achtergelaten in de wetenschap dat ze niet gevonden zouden worden, omdat de bijgelovige bevolking de grot meed. Zij dachten dat de duivel in de grot woonde. Na een uurtje te hebben rondgekeken vervolgen we onze rit op de toeristische noord- en west Highland route naar onze volgende bestemming: het stadje Ullapool in het noordwesten van de Hooglanden aan Loch Broom. De spectaculaire rit gaat hoog over de bergen en de weg is vooral het eerste stuk erg smal. We krijgen ook nu weer prachtige vergezichten te zien door bergpassen, en over diverse Lochs en inhammen van de zee. We passeren onderweg de ruïne van Ardvreck Castle, gelegen op een soort schiereilandje in Loch Assynt. Om half vier bereiken we Ullapool en zoeken we een plekje op de camping. We hadden het plan om op de fiets het stadje met zijn leuke haventje en boulevard te gaan verkennen, maar het gaat regenen. Dus besluiten we de rest van de dag maar in de camper door te brengen.