Van Orsa naar Vilhelmina.

Van Orsa naar Vilhelmina.

Woensdag 19 mei worden we gewekt door een smsje van Lisette. Ze wordt vandaag 32 jaar. Ze heeft haar cadeau( een cassette) uitgepakt en smst dat ze er erg blij mee is. Nadat we ontbeten hebben vertrekken we om een uur of elf voor de lange tocht noordwaarts. Het doel is, zoals al eerder geschreven, het stadje Stromsund, 400 km. noordelijker gelegen aan de Inlandsvagen. We rijden dit deel van deze mooie weg niet voor het eerst, maar zijn toch weer onder de indruk van de verlatenheid ervan. Niets dan meren, afgewisseld door bossen en heuvels en bijna geen verkeer.
Honderd kilometer voor Ostersund,de enige grote stad waar we onderweg langs zullen komen, zien we de eerste rendieren de weg oversteken.
Als we bijna op onze bestemming zijn slaat het weer om en begint het ontzettend te regenen en te onweren. De camping in Stromsund blijkt niet meer bemand. Je moet een telefoonnummer draaien en krijgt dan een code voor een kluisje waar de diverse sleutels die je nodig hebt voor het elektrisch en het toiletgebouw inzit. Alleen wordt de telefoon niet opgenomen. We besluiten verder te rijden richting Wildernisroute. Deze route voert door een onherbergzaam berggebied op de grens met Noorwegen.
Alleen zien we tot onze spijt na een tiental kilometers dat de pas waar we overheen moeten pas op 15 juni open is. We besluiten een overnachtingsplek op te zoeken en morgen terug te gaan naar de Inlandsvagen om verder noordwaarts te rijden. We vinden een hele mooie overnachtingsplaats met droogtoilet aan een meer. We zijn niet de enige bezoekers. Er staat ook nog een Duitse camper.

Als we donderdag wakker worden schijnt het zonnetje gelukkig weer. We maken een praatje met onze Duitse mede camperaars en vertrekken daarna richting noorden. Ons reisdoel voor vandaag het stadje Vilhelmina , een rit van zo’n 200 km.
We maken wel een omweg van 50 km. om Torvsjo te bezoeken. Torvsjo is een schilderachtig complex met o.a. gerestaureerde oude watermolens uit de 19e eeuw. We krijgen bijna spijt van ons plan om dit complex te bezoeken, want de weg ernaar toe is over een lengte van meer dan 30 km. uitgefrased voor reparatie. Maar we redden het en het bezoek is alleszins de moeite waard! Onderweg zien we ook nog een vos, en wat nog leuker is, de eerste sneeuwhoen!
In Vilhelmina vinden we alweer een geweldig leuk klein campinkje pal aan het meer. We pakken de stoelen snel uit het luik en genieten onder het genot van een rood wijntje van de zon en het prachtige uitzicht.