Bezoek aan Ohrid

Woensdag 14 juni

De rit van Meteora naar Pogradec in Albanië gaat het eerste gedeelte door de bergen. We genieten volop van de mooie vergezichten. Ook de passage van de grens verloopt voorspoedig. Je merkt na de grens wel dat je in een ander land bent. Het is allemaal wat armoedig en vervallen. De wegen zijn ook niet al te best. Maar als we bij het meer van Ohrid, onze volgende bestemming aankomen wacht ons een aangename verrassing. Het campinkje is prachtig verzorgd en het sanitair geweldig. Er is zelfs een regendouche.

Het meer van Ohrid is een bergmeer en behoort tot de oudste meren ter wereld want het bestaat al vier tot tien miljoen jaar. De gemiddelde diepte is 164 meter en he diepste punt is zelfs 289 meter. Het meer beslaat 358 vierkante kilometer en een derde daarvan hoort bij Albanië en twee derde bij Noord Macedonië.

Wij gaan donderdag met de bus op excursie naar de in Noord Macedonië gelegen stad Ohrid op zo’n 50 km. van de camping.

De gids vertelt onderweg er naar toe over het land en de bevolking. Het land is niet rijk, maar iedereen heeft een dak boven het hoofd en voldoende te eten.

In eerste instantie wilde de Slavische bevolking liever geen toenadering tot Europa, maar na de Russische inval in Oekraïne zijn de meesten er anders over gaan denken.

Ohrid is een mooie stad. En zowel de stad als het meer staan op de wereld erfgoed lijst van Unesco.

We beginnen onze tocht door de stad bij het meer waar we als eerste een enorm standbeeld zien van de Slavische heiligen Kliment en Naum, de makers van het Cyrillisch schrift. Hier in deze stad heeft dat zijn oorsprong.

We lopen verder naar boven, zien veel resten van wat eens de ommuring van de stad was en stoppen bij het twee duizend oude theater van de vroegere stad Lychnidos. Het ligt midden in de oude stad, maar werd pas in 1935 ontdekt. Er worden in de zomer nog steeds voorstellingen gegeven en de akoestiek is geweldig.

We lopen nog verder omhoog en bezoeken de Sveta Bogorodica Perivlepta. De kerk stamt uit 1295 en heeft werkelijk schitterende fresco’s! In de Ottomaanse tijd werd hij omgebouwd tot moskee.

Na het bekijken van de kerk ga ik met 3 anderen met een taxi terug naar het meer en Henk loopt met de groep en de gids door een wat slechter toegankelijke route. Ze passeren de plek waar men begonnen was met de bouw van de nieuwe universiteit. De bouw ligt stil omdat op de plek ook opgravingen zijn en Unesco daarom niet wil dat de universiteit daar verrijst. Ze hebben gedreigd Ohrid van de werelderfgoed lijst af te halen.

Ze dalen verder af en komen bij het kerkje met de mooiste ligging van alle kerken in Noord Macedonië, de Sveti Jovan Kaneo, Het ligt enigszins geïsoleerd op de rotsen en contrasteert prachtig met de omgeving.

In “De bruiloft der zeven Zigeuners” schreef den Doolaard dat zijn hoofdpersoon Branka zijn geliefde Doesjka hier op deze romantische plek ontmoette.

Bij het water aangekomen wordt de groep met bootjes terug naar de boulevard gevaren. Ook wij stappen op en gezamenlijk varen we naar het restaurant voor weer een geweldige lunch die wordt opgeluisterd door een combo dat heuse zigeunermuziek speelt.

Na afloop brengt een bus ons weer terug naar de stad en hebben we nog een uurtje om zelf rond te kijken. Daarna gaan we terug naar Albanië, waar de bus met behulp van een paar bankbiljetjes snel door de douane komt. De gids zegt dat je dat niet bij de Noord Macedonische grens moet proberen, maar hier scheelt het heel wat tijd.

Om zes uur zit onze laatste excursie van deze geweldige reis erop.

Vrijdagmiddag pakken we de fiets en rijden langs het meer naar Pogradec. Het is een leuk toeristenstadje waar ze overal de voorbereiding voor het zomerseizoen aan het afronden zijn.

Zaterdag rijden we verder noordwaarts via Tirana naar onze laatste bestemming Shkoder. De rit was verschrikkelijk. Albanezen doen in het verkeer alles wat verboden is, en het is bijna een wonder dat de hele groep zonder schade aankomt.

Wij kennen de camping en de omgeving al. Vorig jaar zijn we tijdens onze Balkanreis hier al 4 dagen geweest. We blijven zondag dan ook op de camping, draaien 2 wassen en treffen voorbereidingen voor de 2100km lange terugreis.

In de avond hebben we het afscheidsdiner. Er wordt op een leuke manier teruggekeken op de reis. We bedanken onze reisleiders Marianne en Wim met een cadeau en een lied voor al hun goede zorgen.

Aan het eind van de avond nemen we afscheid van de mensen met wie we deze geweldige reis hebben mogen maken.

Morgen gaat ieder zijns weegs. De reis met de groep zit er helaas op!