Rovaniemi, Metsämuseo

Donderdag 29 juni

Vandaag fietsen we om een uur of twaalf naar het 12 kilometer verderop gelegen Metsämuseo. Dit is het Laps bosbouw museum. Het vertelt de geschiedenis van de bosbouw in Lapland, en het vervoer per houtvlot over de Lapse rivieren. Het museum richt zich vooral op de arbeidsintensieven bosbouw in Lapland in de periode 1870 – 1970, dus voor de intrede van de mechanisatie. Er zijn 14 houten gebouwtjes uit die periode vanuit heel Lapland hier heen getransporteerd en opnieuw opgebouwd. Het museum draait op een beetje subsidie en veel vrijwilligers. We krijgen een uitgebreide beschrijving in het Engels mee en beginnen onze rondgang langs de gebouwtjes die her en der in het bos verspreid staan. Er zijn houthakkershutten, hutten voor de paardenverzorgers, stallen, droogkamers, bosbouwgereedschappen, bootjes waar de mannen de rivier mee op moesten en een sauna hut. We kunnen aan de hand van foto’s en materiaal zien hoe de houtvlotten gemaakt werden. Het grootste gebouw van het museum is een houthakkers verblijf uit 1950 dat ruimte bood aan ongeveer 50 bosarbeiders. Het pronkstuk van het museum is de eerste stoomlocomotief die werd ingezet voor de bosbouw. Het museum laat goed zien wat een zwaar leven de bosbouwers hadden. Ze konden maar een korte periode werken omdat de rivieren een aantal maanden dichtvroren. In de periode dat er gewerkt kon worden sliepen ze vaak dagen niet.
We zijn vandaag de enige bezoekers en raken aan de praat met een vrijwilliger. Hij vertelt ons veel over deze voor Finland zo belangrijke bron van inkomsten. De vraag naar hout is in de loop van de tijd afgenomen. Men is toen overgegaan op de papierindustrie. Maar ook daarvan is door de komst van het digitale tijdperk niet meer zoveel nodig. Finland experimenteert nu met het produceren van bio-olie uit dunne boomstammetjes. Ze hopen dat dit in de toekomst een goede bron van inkomsten zal worden. Bomen in overvloed. Het kappen is wel aan strenge regels onderworpen, dus er kan geen roofbouw gepleegd worden. Men weet alleen nog niet hoeveel er geproduceerd mag worden, want uiteraard wil Brussel daar zeggenschap in hebben! Na afloop van ons bezoek drinken we in de sfeervolle kamer van het ticketbureau koffie. De vrijwilliger geeft ons nog een fotoboek om door te bladeren waarin de geschiedenis van het vervoer van de boomstammen over water nogmaals wordt verteld. Al met al was het een leuke en leerzame middag. We fietsen dan ook voldaan in het zonnetje de 12 kilometer terug naar de camping.