Maes Howe

Zondag 21 juni
Het heeft de hele nacht geregend en als we uit bed komen en naar buiten kijken is het heel grijs en heel nat. Desondanks ruimen we na het ontbijt alles op, want we hebben een afspraak gemaakt voor een bezoek aan Maes Howe, dat tezamen met de Ness of Brodgar, de Stones of Stennes en de Ring van Brodgar op de Unesco-wereld-erfgoedlijst staat. Maes Howe is een 4500 jaar oude grafheuvel met meerdere kamers. Als je aan de buitenkant staat is het niet meer dan een grasheuvel in het veld, maar als je kromgebogen door de ongeveer 14 meter lange passage loopt kom je in een prachtige binnenruimte van ca. 4,5 bij 4,5 meter. De muren bestaan uit precies passende enorm zware steenblokken en het gewelf is van uitkragende steenplaten gebouwd. Er zijn ook nog 3 kleine zijkamers. In de 12e eeuw is het graf waarschijnlijk herontdekt door een aantal Noren die een schuilplaats zochten voor het slechte weer. Zij zijn door de bovenkant van de graftombe naar binnengegaan en hebben op de stenen runen achtergelaten. In de 19e eeuw is er door een professor uit Londen opnieuw naar Maes Howe gezocht en ook hij is door de bovenkant naar binnengegaan omdat de ingang op ingenieuze wijze was afgesloten. Omdat de bovenkant hierdoor teveel beschadigd was is er in die tijd een Victoriaans dak opgelegd, maar de rest van de graftombe is nog net zo als 4500 jaar geleden. Wat de inhoud van de tombe is geweest is niet bekend, die is in vroeger tijden al geroofd. Omdat de kamer van Maes Howe zo groot is en er ook nog 3 kleine ruimtes zijn vermoedt men dat deze grafheuvel gebruikt is voor bepaalde rituelen die verband hielden met de dood, en als er al mensen in begraven zijn geweest wellicht alleen de botten en van veel mensen tegelijk. Als je binnen rond kijkt kan je niet begrijpen hoe mensen 4500 jaar geleden een bouwwerk van deze omvang, met steenblokken die gemiddeld 3 ton wegen hebben kunnen maken. Alleen het vervoer ervan al. De ingang van de graftombe is perfect uitgelijnd om precies op 21 december het licht van de ondergaande zon te vangen, dat dan tegen de achtermuur binnen op een bepaalde plaats schijnt waardoor de hele tombe verlicht wordt. Een en twintig december moet voor de mensen uit die tijd een heel belangrijke datum geweest zijn. Misschien omdat de dagen erna steeds wat langer werden? De gids vertelt ook nog dat er in de winter een webcam wordt geplaatst, zodat we dit fenomeen thuis eventueel kunnen bekijken. Iets dat we zeker zullen gaan doen. Als we weer buiten komen blijkt het nog steeds hard te regenen en voor we bij de camper arriveren zijn we doorweekt. We trekken snel droge kleren aan en besluiten terug naar de camping te rijden. Het is geen weer voor verdere excursies.