Toila

Toila 9 juni 2014
Het is zonnig als we om half elf de camping afrijden. Narva is slechts 6 kilometer rijden. We besluiten de camper op een grote parkeerplaats aan de rand van de stad te parkeren en met de fiets verder te gaan. Narva ligt aan de doorgaande weg naar Sint Petersburg. We hebben ons nooit gerealiseerd dat deze stad hier maar 120 km. vandaan ligt, anders hadden we vooraf wel een visum voor Rusland aangevraagd en waren we in de gelegenheid geweest St. Petersburg te bezoeken. Jammer, een gemiste kans!
We fietsen naar het centrum en zien een prachtige Russische kerk. Aan de buitenkant zitten, helaas achter hekken, prachtige iconen. Je kunt ook binnenkijken, maar als vrouw moet je dan wel het hoofd bedekken. Helaas heb ik geen hoofddoek bij me. Henk neemt wel even een kijkje. Er zijn binnen heel veel prachtige iconen. Bij de deur naar buiten staan grote looftakken en de vrouwen die de kerk verlaten nemen daar een klein takje van mee.
Narva is de meest oostelijke stad van Estland en was ooit een belangrijke Hanzestad De stad is in de 2e wereldoorlog door de Sovjets gebombardeerd en van het oude middeleeuwse centrum is helaas weinig over. Wat nog wel overeind staat is het imposante kasteel van Narva dat in de 13e eeuw door de Denen als grenspost werd gebouwd. De Denen verkochten het kasteel later aan de Duitsers die er een stevige muur omheen bouwden. De smalle rivier de Narva vormt hier de grens tussen Rusland en Estland, en als tegenzet liet de Russische vorst Ivan de Derde aan de Russische kant van de rivier op schootsafstand een enorm fort bouwen, de vesting van Ivangorod. De grensovergang ligt op de brug over de rivier en wordt streng bewaakt. We kijken een poosje rond. Binnen de ommuring van het kasteel van Narva zien we een beeld van Lenin staan, Dit beeld stond oorspronkelijk in het centrum, maar is na de val van de muur van zijn sokkel gehaald. Het heeft jaren bij het afval gelegen en is een paar jaar terug door Russische inwoners stiekem overeind gezet. De Esten vinden het eigenlijk niets, maar het blijkt een toeristische attractie. Dus laten ze het beeld maar staan. Lenin wijst naar Rusland. De Esten zeggen dat hij de Russische inwoners wijst dat ze terug naar Rusland moeten.

We fietsen nog naar een andere kerk die we vanuit het fort hadden zien staan. Voor de rest is de stad een treurige aaneenschakeling van oude Sovjetflats. De stad wordt voornamelijk door Russen bewoond.
We fietsen terug naar de camper en rijden naar het stadje Toila. Daar willen we 2 nachtjes blijven. De plaatselijke camping, aan de Oostzee ligt hoog en ziet er prima uit. Eindelijk weer eens een normaal toiletgebouw! Ook de Wifi werkt uitstekend. We zien voor het eerst Nederlanders. Zij staan naast ons. Het is een leuk stel uit Warmond. We wisselen ervaringen uit en drinken heel gezellig met elkaar een wijntje.

Als we dinsdag wakker worden zijn onze buren al vertrokken.
Om hier op het strand te komen moet je een trap met 167 treden af. Ik waag me er niet aan, maar Henk gaat na het ontbijt een kijkje aan het strand nemen. Het is een smal kiezelstrand. Op een kilometer afstand stroomt een rivier de zee in. Na de lunch pakken we de fiets en rijden richting het riviertje en het mooie natuurpark Toila-Oru hier dichtbij. In dit park was eens de zomerresidentie van de Estse president. Het is er prettig fietsen. Er is een mooi prieel met een prachtig uitzicht op de Finse Golf, een openlucht muziektheater en een grote terrassentuin. Eens stond hier een kasteel, maar dat is in de tweede wereldoorlog weggebombardeerd. De bijbehorende tuin is echter weer in zijn oude luister hersteld.
Op de terugweg doen we nog een boodschapje in het dorpswinkeltje. Eenmaal terug bij de camper lezen we nog een poosje, genieten van het zonnetje, en drinken een glaasje rosé.