Coromandel en omgeving

Donderdag 5 april

De weersvoorspelling voor donderdag was erg slecht. Er zou een uitloper van een cycloon die bij de Fiji eilanden lag passeren. Maar tot onze stomme verbazing wordt het een prachtig zonnige dag. We besluiten dan naar Driving Creek te gaan..Driving Creek is een eigenlijk een berg. In 1973 heeft een pottenbakker genaamd Barry Brickel de grond gekocht om in alle rust op de berg potten te bakken. Hij kwam er al snel achter dat het naar boven brengen van de benodigde klei en steen niet makkelijk was en besloot daarom zijn eigen spoorbaan aan te leggen. Er werden mannen van de plaatselijke omgeving gehuurd om het geschikt maken van de grond te bewerkstelligen. Ondanks het feit dat hij hier geen studie voor had gedaan begon Barry met de aanleg van het smalspoor. De materialen die hij gebruikte waren tweedehands en kwamen voor een groot deel uit de mijnen. Hij bekostigde de aanleg met de opbrengst van zijn pottenbakkerij. De spoorlijn eindigde in eerste instantie halverwege de berg, en was alleen voor privégebruik. Gedwongen door financiële problemen werd het treintje opengesteld voor toeristen. Dat werd een groot succes en de spoorlijn werd later uitgebreid tot bovenaan de berg. Barry deed alles zelf en bouwde tot slot op de top een mooi eindstation dat de naam Eye Full Tower kreeg.
Het aantal toeristen dat met het treintje naar boven is gegaan is inmiddels al meer dan een miljoen. Het geld dat dit oplevert wordt gebruikt voor het herbeplanten van de hellingen met inheemse boomsoorten. Barry die 76 jaar en vrijgezel is hoeft dit geld niet en heeft inmiddels aangegeven alles na zijn dood aan de mensen van Nieuw Zeeland na te laten.
Wanneer je met het treintje omhoog gaat kijk je je ogen uit. Je gaat door de bush en overal staan beelden. Er zijn 3 tunneltjes gemaakt en er is een dubbelviaduct. Eenmaal boven heb je vanuit de Eye Full Tower een prachtig uitzicht over Coromandel en de zee.

Donderdag moet Will onverwacht voor zaken naar Auckland en doen wij een rondrit over het noordelijk deel van het Coromandel schiereiland. We rijden zowel langs de Abel Tasmanzee als de Pacific, en om dat te bewerkstelligen moeten we over een onverharde weg hoog door de bergen. De rit is weer geweldig mooi en de uitzichten onvergelijkbaar. Wat is het toch een prachtig land!