Kasten

Kasten.

Dinsdag 14 juni verlaten we camping Kulmbach in Traisen. We hebben er met veel plezier vijf dagen doorgebracht, maar we moeten maar weer eens verder. Of liever, we gaan een stukje terug. We willen nog één stop in Oostenrijk maken, aan de Donau, ergens tussen Linz en de Duitse grensstad Passau. We vinden een plekje op de gemeentecamping van het gehucht Kasten op de zuidoever van de Donau.

Woensdag gaan we op de fiets naar Passau. We willen heen de noordoever fietsen en nemen daarom het pontje naar het mooie stadje Obernzell. De route is niet zo mooi als we gehoopt hadden. Het fietspad loopt tot aan Passau langs de drukke provinciale weg. Maar dat wordt helemaal goed gemaakt als we Passau naderen, Het gezicht op de stad is sprookjesachtig. De stad Passau is dat trouwens ook! Het is werkelijk een prachtige oude stad, gelegen aan de samenloop van de rivieren Donau en Inn en met ook nog vanuit het noorden de rivier Ilz. De stad heeft een roemrijke geschiedenis als bisdom en katholiek machtscentrum en die geschiedenis is goed te zien in de mooie gebouwen en oude straatjes.
Aan de diverse kades liggen de Donau cruiseschepen te wachten op de passagiers die in de stad flaneren. Al met al maakt Passau een onvergetelijke indruk op ons.
Om een uur of drie fietsen we op het gemak via de rustige zuidoever van de Donau Oostenrijk weer binnen en weer terug naar de camping.

Donderdag is het als we ontwaken al dik boven de 20 graden. We ontbijten op ons gemakje in de schaduw van de luifel en de parasol en stappen om twaalf uur weer op de fiets. Het grappige hier is dat wij in Kasten op Oostenrijks grondgebied kamperen, maar zodra je met de pont naar de overkant vaart ben je in Duitsland. De Donau vormt hier de grens tussen beide landen. We varen dus weer over naar Obernzell in Duitsland, bewonderen het kasteeltje dat daar staat en fietsen dan in oostelijke richting tot het dorpje Niederranna zo’n 20 kilometer stroomafwaarts. Onderweg passeren we de waterkrachtcentrale met sluis in de Donau bij het dorpje Jochenstein, en even verderop de Jochenfels. Dat is een op het oog normale rots. De overlevering vertelt echter dat hier de zus van Lorelei woont, en haar naam is Isa. Uiteraard nemen we een foto van haar afbeelding. Als we in Niederranna arriveren is het inmiddels zo warm (boven de 30 graden) dat we op een terrasje in de schaduw een broodje eten met daarbij een halve liter heerlijk koud bier. Daarna fietsen we langs dezelfde weg terug en steken we bij Engelartszell met het fietsveer de Donau weer over. Het is een heel grappig bootje. Het lijkt wel wat op een houten kroegje op het water en het grappige is dat je bij de veerman kleine flesjes schnapps kunt kopen. In Engelartszell bewonderen we het enige trappistenklooster van Oostenrijk, doen nog wat boodschappen bij de plaatselijke Spar en fietsen daarna de laatste 10 kilometer naar de camping terug. Het is inmiddels zo warm dat ik met mijn voeten in een teiltje ijskoud water ga zitten. Onze nieuwe(en enige) buren zien dat en volgen al gauw dit voorbeeld. Wij vinden het zelfs te warm om eten klaar te maken en besluiten daarom maar in het enige etablissement dat dit gehucht rijk is te gaan eten. Uiteraard buiten op het terras. Een mooie afsluiting van deze geweldige weken in Oostenrijk. Als we klaar zijn valt er vanuit het niets ineens een verfrissend buitje en daalt de temperatuur naar zo’n 23 graden. Heerlijk!!