Van Neiden naar Tana Bru.

Van Neiden naar Tana Bru.

Als we zaterdagmorgen ontbeten hebben en onze Franse mede camperaars hebben uitgezwaaid vertrekken we welgemoed richting het Varanger schiereiland. Dit schiereiland is het meest noordoostelijk gelegen deel van Noorwegen. Er zijn twee wegen op het schiereiland, de E 75 die langs de zuidkust oostwaarts naar Svartnes voert en vandaar door een tunnel van drie kilometer stijl omlaag en daarna uiteraard weer omhoog onder een zee-engte door naar een eilandje gaat,waar in het stadje Vardo de weg eindigt
De tweede weg is weg 890 die aan de westzijde eerst via het Tanafjord noordwaarts gaat en daarna dwars over het schiereiland verder noordoostwaarts voert, met na 80 km. een aftakking naar Batsfjord, en na 135 km. eindigt aan de Barentszee in Berlevag.
We willen beide wegen rijden en doen vandaag de route naar Vardo. Allereerst moeten we dan een stukje E 6 rijden, de belangrijkste weg naar en in het Noorden. We zijn net over de grens van Finland naar Noorwegen, maar het landschap is bijna van het ene moment op het andere spectaculair veranderd. We rijden ineens door bergachtig gebied waar bijna geen bomen meer groeien.
Na ongeveer 80 km. bereiken we de E75. De weg voert bijna helemaal langs het Varangerfjord en het laatste deel langs de Barentzszee.
Onderweg passeren we eerst het dorp Nesseby. Hier staat pal aan het water een klein wit kerkje. Toen de Duitsers in zich1944 terugtrokken hebben ze hier alles in brand gestoken. Het hele dorp is afgebrand. Dankzij haar ligging is dit kerkje het enige wat gespaard is gebleven.
De weg is door haar ligging pal langs het water erg mooi. We hebben prachtige vergezichten en zien overal nog stokvis te drogen hangen.
Uiteindelijk bereiken we om een uur of twee Vardo, het enige stadje in Europa dat in de Arctische klimaatzone ligt en dus statistisch gezien geen zomer heeft.
Daar brengen we een bezoek aan Vardohusfesstnig. Dit is een stervormig fort, gebouwd tussen 1734 en 1738. Het heeft een interessante historie en is op dit moment nog bemand door 4 soldaten en een commandant. Hun taak is om bij speciale gelegenheden zoals o.a. 7 juni( de dag waarop Noorwegen in 1814 haar grondwet kreeg) te salueren voor de kanonnen en de vlag te hijsen.
Om vier uur horen we het getoeter van de Hurtigruten boot en gaan we naar de haven. Het is altijd leuk om de schepen weer te zien vertrekken.
We kijken nog even in het stadje rond, maar aangezien er geen camping is besluiten we de weg weer terug te nemen en naar Tana Bru te rijden om daar te overnachten. We zijn nauwelijks op weg als we zien hoe onvoorspelbaar het weer hier kan zijn. Er komt heel snel zeemist opzetten. Gelukkig wordt het naarmate we westelijker rijden beter, en zien we het fascinerende spel van de natuur waarin de zon het probeert te winnen van de mist. Het levert prachtige beelden op!
We bereiken uiteindelijk om een uur of acht Tana Bru, waar de mist nog niet is gearriveerd en genieten we met het zonnetje, die al voor de vierde dag hoog aan de hemel staat, nog na van al het moois wat we vandaag gezien hebben.